•
Met een plof laat ik me op bed vallen. Ik heb mijn lakens net verschoond en ze ruiken naar vanille, zoet en zorgeloos. Ik duw mijn gezicht even in mijn kussen en waan me in een bakkerswinkeltje in Frankrijk. ‘Un pain au chocolat, s’il vous plaît.’ Het zinnetje danst mijn gedachten binnen, als het meisje dat in mijn dagdroom parmantig en vrolijk over de drempel stapt. Ze bestelt een chocoladebroodje met een stemmetje dat klinkt als zilveren belletjes die in een lentebriesje rinkelen. Ze draagt een purperen strikje van zijde in haar opgestoken haar en kijkt nieuwsgierig uit twee grote, onbevangen ogen. Blauw als de hemel met een donker randje. Ze lacht. Ik schrik wakker uit mijn half-slaap, mijn moeder heeft bezoek en beneden klinkt gelach en gekletter van bestek. In gedachten zie ik het meisje en de bakkerswinkel weer voor me, de onbevangenheid in haar blik spookt de rest van de avond nog door mijn hoofd. ‘Waarom gaat de wereld steeds zwaarder wegen?’ vraag ik me af. ‘Waarom dwingen we die hemelsblauwe ogen steeds minder ver te kijken?’ Als het avondeten op tafel staat besef ik me pas hoeveel honger ik heb, ik val aan en vergeet mijn overpeinzing. Na het eten kijken we The Sound of Music, ik zing luidkeels mee met Julie Andrews en besluit me niet te schamen. Mijn ogen mogen dan niet zo hemelsblauw zijn als die van het dromenmeisje, maar onbevangen kan ik nog wel kijken. En zijn.
(Dat stukje heeft helemaal niets te maken met mijn favourite things, maar toen ik die eerste twee regels van dat nummer hoorde – raindrops on roses and whiskers on kittens; bright copper kettles and warm woolen mittens – kon ik niet meer stoppen met schrijven. Ofzo. Hoera voor freewriting. Anyway: hieronder vind je wél mijn favorieten van maart. En april, soortvan.)
sandalen • urban outfitters
Het is stom dat je de hak van de sandaaltjes niet zo goed kunt zien op de foto’s. Deze baksteenrode stappers hebben namelijk zo’n heerlijke seventies blokhak – eerst wist ik eigenlijk niet zo goed wat ik met die trend moest, maar bij dit paar is de hak nét subtiel genoeg. Als je begrijpt wat ik bedoel. Ik tikte ze voor zo’n 30 euro op de kop bij Urban Outfitters en dus doe ik honderdduizend mentale vreugdedansjes. Als ik ze draag waan ik me iedere keer dat ik naar m’n voeten kijk even terug in de tijd. Oh – en ze lopen als wolkjes. Liefde.
magazine • editio
Ik kreeg een poosje terug een mailtje met daarin de vraag of ik, als schrijfliefhebber (en zelf ook semi-schrijver) geïnteresseerd zou zijn in een tijdschrift over schrijven. Over schrijvers en hun rituelen, het schrijfproces en meer literaire ditjes en datjes. Ik wist niet hóé snel ik terug moest mailen, zó enthousiast was ik. Een weekje later lag bovenstaand magazine op mijn deurmat. De volgende dag had ik het van de eerste tot de laatste pagina doorgespit. Dit is het eerste nummer van Editio, maar dat blijkt helemaal nergens uit. Ik vind het oprecht een onwijs tof magazine – de vormgeving is heel gaaf gedaan en daarnaast is de content van hoge kwaliteit en super interessant. Een absolute aanrader voor iedereen die geïnteresseerd is in schrijven of zelf schrijft (als je het mij vraagt – en nu ben ik zelf natuurlijk wel een enorme schrijf-nerd enzo, maaroké)!
Achter de schermen zijn ze bij Editio bezig met een crowdfundingsactie om een tweede nummer mogelijk te maken. Mocht dit je nu wat lijken dan zou ik absoluut even een kijkje nemen en eventueel een bijdrage leveren. Dat ga ik in ieder geval doen 🙂
Dit is overigens niet gesponsord ofzo.
vintage vinyl • hight society (met louis armstrong)
Nergeer de schoenen op de voorgrond even. Ja. Ik weet dat dat moeilijk is. Ja. Ik weet dat ze heel mooi zijn. Maar het gaat nu even om die plaat achter de schoenen. Ik ben vergeten foto’s te nemen van alleen de cover – zonder de schoenen ervoor dus – maar jullie begrijpen dat het om de plaat gaat. Hoop ik. Het is een LP met nummers van onder andere Louis Armstrong, Frank Sinatra, Bing Crosby en Grace Kelly die ik voor zo’n €3 in Berlijn heb gekocht. Tot mijn grote vreugde is de plaat nog in perfecte staat en dus luister ik nu iedere dag naar de allerfijnste jazz. Louis Armstrong is de liefde van mijn leven (nee maar serieus – KIPPENVEL. BIJ. IEDER. NUMMER.) dus zolang mijn platenspeler het niet begeeft ben ik een gelukkig meisje.
boek • the alchemist
“To realize one’s destiny is a person’s only obligation.”
Ik mentionde The Alchemist al in een eerder artikeltje, maar ben toen niet uitgebreid op de inhoud van het boek ingegaan. The Alchemist vertelt het verhaal van herdersjongen Santiago. Santiago heeft een steeds terugkerende droom over een schat en pyramides en besluit op een dag om op zoek te gaan naar die pyramides omdat hij gelooft dat de droom meer is dan slechts een fantasie. Hij ontmoet tijdens zijn reis talloze bijzondere mensen, vindt liefde en leert de taal van de wereld spreken.
Het verhaal gaat over het vinden van je lotsbestemming, het vervullen daarvan en het spreken van de taal van de wereld. Paulo Coelho zuigt je in zijn verhaal, vult je hoofd met dromerige beelden en zet je aan het denken. Ik vind ditsoort verhalen de fijnste. Als je door de prachtige beelden die de schrijver heeft geschilderd heen kijkt, lees je een filosofie die je wereld op zijn kop zet. Je volgt niet alleen de herdersjongen die op reis gaat – je reist met hem mee. Je voelt en leert met hem mee en aan het einde van het boek ben je een mensenleven wijzer. En huil je waarschijnlijk. Als je Laura heet in ieder geval wel.
dr. martens • 101
Nóg een paar schoenen?! Ehm, hihi, ja. Stiekem vind ik het ook een beetje erg, maar ik bestelde ze half maart al en kreeg ze nu pas binnen. Mijn eerste paar Dr. Martens. Het inlopen is een hel en als ik aan mijn voeten denk wil ik alleen maar heel hard huilen, maar ze zijn zo moohooooooi.
Dat is eigenlijk alles wat ik over m’n docs te zeggen heb. Ze zijn mooi.
hotspot • bricks & co
In Zutphen heb ik de afgelopen tijd een heleboel fijne plekjes ontdekt. Zo ook Bricks & Co: een koffietentje dat daarnaast de meest geweldige interieuritems en meubels EVER verkoopt en de allerlekkerste koffie en carrotcake serveert. Het is er over het algemeen bestwel rustig (fijn!!!) en het personeel is onwijs vriendelijk. Als je mijn meest recente video hebt gezien dan komen bovenstaande beelden je waarschijnlijk wel enigszins bekend voor: daar liet ik al het een en ander van Bricks & Co zien, maar ik wilde er toch graag nog even een apart stukje over schrijven 🙂
Leave a Reply