Met een hoofd vol
Van de wereld
Paste ze niet meer
In zichzelf
Niet meer tussen
De muren waarop haar
Stille woorden echoden
De kamer in
Daar waar ze niet meer
Bestond, slechts bewoog
En verstrijkende seconden
Verloor
Met het dalende licht
Haar moed zag vluchten
Met het avondrood
Achter de horizon gezonken
•
Leave a Reply